Spoelen van de prothese infectie

Maandag 4-1-2021 Marnix

Hallo volgers.
Zoals in de vorige blog al gemeld, meldden we ons zaterdagmiddag rond 16 uur bij de Spoedeisende Hulp van het UMCG (de poli is dicht in het weekend). Daar kon Thomas in een klein kamertje op bed gaan liggen. Er werd bloed afgenomen uit de poortkatheter.

De dienstdoende orthopeed kwam langs en besloot om een echo op de prothese te laten uitvoeren. Hiermee kan gekeken worden of er vocht rondom de prothese aanwezig is; vocht kan op een infectie duiden. Het mobiele echo team had het echter druk met trauma’s die avond dus het werd wachten, wachten en nog eens wachten. We doodden de tijd met het spelletje Ik Zie, Ik Zie, Wat jij niet ziet.

Uiteindelijk was Thomas aan de beurt voor de echo. De echo onthulde behoorlijk wat vocht. De orthopeed besloot daarom om middels een punctie vocht uit te zuigen zodat het op kweek kon. Met een klein prikje werd de huid verdoofd, daarna werd met een grote naald vocht rondom de prothese weggezogen.

De orthopeed waarschuwde van tevoren dat het geen prettige ervaring ging worden. Thomas mocht de orthopeed tijdens de handeling voor van alles uitschelden wat er in hem opkwam. Ik adviseerde Thomas om mij maar uit te schelden: Als je geschoren wordt moet je stil blijven zitten 😂.

Geheel volgens Thomas’ eigen protocol hield hij mijn hand vast. Mijn hand is inmiddels mijn eigen graadmeter over hoe Thomas het prikken ervaart. Dit keer heeft hij behoorlijk hard geknepen en zijn blik sprak soms boekdelen, maar hij gaf geen krimp en kletste gewoon met de ervaren verpleegkundige over zijn hobbies. Er werd zo’n 150ml vocht afgezogen. De orthopeed en verpleegkundige waren onder de indruk en ik niet minder! Onze bikkel!!

Inmiddels was er ook overleg met het Prinses Máxima Centrum. Omdat de kleur van het vocht verdacht was en op infectie duidde werd besloten Thomas op te nemen. Het was toen inmiddels 22.55 uur, en dat was precies op tijd om nog een welverdiende pizza voor hem te bestellen, dat kon nog tot 23 uur😊.

Omdat gisterochtend al wel duidelijk was dat het om een bacteriële infectie gaat, besloot men om alvast met een breedband antibiotica te starten om geen tijd te verliezen. Omdat ook al veel vocht was afgenomen en Thomas niet zieker werd, was er tijd om de kweken af te wachten en met het Máxima te overleggen. Er stonden allerlei opties open, maar eerst moest de bacterie gedetermineerd worden en dat kost tijd.

Marcella was inmiddels gearriveerd. ’s Middags rond 17 uur kwam de verpleegkundige naar onze kamer met de mededeling dat Thomas niets meer mocht eten of drinken, omdat ze hem dezelfde avond nog wilden opereren. Daar schrokken we van. Waarom moest het opeens snel? Was er iets ontdekt?

We hebben een tijdje in spanning gezeten, maar gelukkig kwam de dienstdoende arts later op de middag met de geruststellende uitleg: In overleg met het PMC was besloten om de prothese te spoelen als de capaciteit en operatiekamer planning in het UMCG dat toe zouden laten. Simpelweg om geen tijd te verspillen als dat niet nodig is. Gelukkig kon Thomas rond 21 uur geopereerd worden. De ingreep bestaat uit het maken van twee sneden, in het bestaande lidteken, waardoor middels slangen een zoutoplossing gespoeld wordt om zoveel mogelijk besmet materiaal weg te spoelen.

Thomas is inmiddels ervaringsdeskundige en zag absoluut niet op tegen de ingreep. Ik mocht dit keer mee de operatiekamer in om hem weg te zien glijden. Ik kan daar niet goed tegen😢 maar het viel mee deze keer en voor Thomas is het fijn dat ik of Marcella de hele rit bij hem is. Rond 22.30 uur was Thomas weer in de uitslaapkamer en om 23.30 uur weer op zijn eigen kamer. De ingreep was goed geslaagd, zowel rondom de prothese als rondom de kop in de heup kon goed gespoeld worden.

Op dit moment zit er een drukverband om zijn been, welke er morgen weer af mag. Hopelijk mag de drain er dan ook weer uit. De pijn is goed onderdrukt, alleen uit bed gaan (om te wegen) was vanochtend geen optie, daarvoor was het been te pijnlijk. Vandaag is echter ook, in overleg met Thomas, besloten om de sondevoeding weer aan te sluiten. Eten gaat steeds slechter, terwijl hij de calorieën juist nu extra hard nodig heeft. De druk van het moeten eten kost hem veel energie, telkens praten mensen op hem in om te gaan eten, ik incluis. Hij vond het zelf daarom ook wel goed om de maagsonde weer te plaatsen.

Tegen het plaatsen van de maagsonde zag Thomas nu niet zo op, want de laatste keer had hij, eindelijk, een manier gevonden waarop het redelijk soepel ging. Dat werd nu dus weer gedaan, alleen kreeg de verpleegkundige de sonde niet verder dan zo’n 15 cm. Op één of andere manier wilde de sonde niet verder. Ook de tweede keer mislukte, de sonde kwam nu in zijn mond terecht.

Weer een bijzonder vervelende worsteling dus. De verpleegkundige haalde er een collega bij, wellicht zou die net even een andere beweging maken waardoor het wel zou gaan. Maar ook dat mislukte. Bij de 4e poging werd besloten om Thomas een stuk platter te laten liggen, en voilá, daar ging de sonde de maag in.

Zoals ik gisteren al aangaf, lijkt dit in alle opzichten weer een herhaling van de opname in september 2019, toen Thomas ook vanwege een infectie werd opgenomen. En ook toen werd er, na een hoop strubbeling, een maagsonde geplaatst. Verschil is gelukkig nu dat Thomas geen gipsbroek aan heeft.

Ook een geluk is dat het type huidbacterie dat zich nu af lijkt te tekenen, een soort uit de Stafylokokken familie, minder agressief is dan de huidbacterie die Thomas in 2019 op bezoek had. Zijn poortkatheter hoeft er daarom nu niet uit zoals in 2019. De antibiotica zou afdoende moeten zijn.
Wel is de kans groot dat de prothese, of delen van de prothese, op termijn vervangen moeten worden om te voorkomen dat een minimale hoeveelheid bacteriën, die zich op de prothese genesteld kan hebben, later weer de kop opsteekt.

Op dit moment wordt met het PMC overlegt wat de beste strategie is: Op 8 januari staat de volgende kuur gepland. Dit stelt het behandelteam voor ‘een duivels dilemma’, zoals de arts het hier vanmiddag uitdrukte: Aan de ene kant willen ze de kwaadaardige cellen weer een klap geven, aan de andere kant willen ze de afweer niet naar beneden brengen vanwege de infectie.

Hopelijk gaan we de komende dagen horen welk compromis er uitrolt en wat dat inhoudt voor Thomas. We laten het u weten….