On our Way to Rinus VeeKay!

Dinsdag 10 mei 2022 door Marnix

Indianapolis here we come!!
Na een paar weken van “Corona-zien-te-vermijden-stress” kregen we vanochtend, een half uur na onze sneltest, het resultaat: Iedereen negatief! 😅. Een enorme opluchting want overal om ons heen zien we nog steeds de besmettingen opdoemen en een coronatest is voor Amerika vereist. Een positieve uitslag van één van ons zou een streep door de rekening zetten. Het duimen draaien was dus niet voor niets, dank hiervoor allemaal! 😄

Ook Thomas’ conditie is gelukkig nog voldoende om te reizen. Althans dat vindt Thomas zelf, en die beslist natuurlijk. Maar we merken het zelf ook wel, zijn praatjes zijn weer in orde 🙄. Twee weken geleden hing de vlag er echter nog anders bij. De bijwerkingen van de kuur bleven langer doorijlen dan destijds. We waren nog steeds beducht op spontaan overgeven.

En niet ten onrechte: Op 30 april ging het weer mis en bleek hij ook nog eens 38,5 graden koorts te hebben. Met argusogen keken we weer naar de sonde maar die bleef gelukkig zitten waar die hoort. Een uur later was de temperatuur weer gezakt en de volgende ochtend was de koorts verdwenen, maar de reis lijkt op zo’n moment wel heel ver weg.

Zoals ik in de vorige blog al schreef stond er voor donderdag 28 april weer een consult in het Máxima centrum gepland. Het doel was om nog vóór de reis een echo te maken en het bloed te testen, zodat er nog op de uitslag geanticipeerd kon worden.

Marcella had deze keer de eer. De echo liet zien dat de grote tumor wel weer iets was gegroeid, maar niet heel veel. De longen bleken gelukkig nog steeds schoon op de röntgenfoto. De bloedwaarden waren nog redelijk maar de dip van de kuur moest nog komen natuurlijk. In ieder geval werden er geen bijzonderheden geconstateerd die vóór de reis nog aangepakt zouden moeten worden, of die de reis onwenselijk zouden maken.

Gelukkig klauterde Thomas geleidelijk weer uit de dip en doofden de bijwerkingen weer uit. En natuurlijk bleven we leuke dingen doen: Op de nabijgelegen camping in Witten hadden we een tent gehuurd zodat Robin tijdens de meivakantie nog iets van vakantie kon vieren. Marcella en ik waren overdag aan het werk.

Op woensdag 4 mei toog ik weer met Thomas naar het UMCG voor een tussentijdse controle, ook bedoeld om nog te kunnen anticiperen op de aanstaande reis. En dat bleek niet voor niets! Zijn Hb waarde had de extreem lage waarde van 3,8! 😮

Ooit had hij een soortgelijke waarde, toen zakte hij letterlijk door zijn benen. Dat was nu nog niet het geval, maar een transfusie was er niet minder noodzakelijk om! Twee zakken bloed en 4 uur later reden we weer naar de Smilde. Thomas had inmiddels weer een kleurtje op zijn gezicht 😚.

We hadden tevens met het UMCG afgesproken om de maandag er op, gisteren dus, opnieuw het bloed te controleren. Indien nodig kon dan eventueel opnieuw bloed gegeven worden. Tante Thérèse ging dit maal met hem mee. En de reis was niet voor niets: Het Hb was weliswaar gestegen naar 4,8, maar dat is nog steeds niet erg hoog. Er werd daarom nogmaals een bloedtransfusie gegeven, één zak dit keer. Fijn dat dit zo last-minute nog kon gebeuren, alles is meegenomen op dit moment.

Een reis onder onze omstandigheden vergt nogal wat voorbereiding en administratie. Heeft u even? :
Een medisch certificaat voor de opiaten (op origineel papier, doorgestuurd naar het CAK voor verificatie, daarna ermee naar de rechtbank om het rechtsgeldig te laten verklaren met een zogenaamd Apostille stempel), vaccinatiebewijzen, Covid testuitslagen, US Covid-negatief & vaccinatieverklaringen, medische verklaring voor eventueel ziekenhuisbezoek, volledige medicatielijst, douaneverklaring voor de pomp en sondevoeding (alle sondevoeding moet mee in de handbagage), gezondheidsverklaringen, ESTA registraties (elektronisch registratie alternatief voor een visum). En had ik de voor de US vereiste zorgverzekeringsverklaringen al genoemd?

En, ten behoeve van onze eigen reisverzekering, nog een verklaring van de oncoloog dat Thomas op dit moment in een goede conditie verkeert om te kunnen reizen. Noodzakelijk, want een te voorzien ziekenhuisbezoek wordt niet vergoed en dat kan in Amerika, op zijn zachtst gezegd, ongunstig uitpakken 😓. En ik zal vast nog wel het één en ander vergeten, het pak papier is inmiddels al ruim 40 kantjes dik…

De voorpret begon al een aantal weken geleden. Marcella’s werkgever Wellgear stond er op de vliegtickets te sponsoren. En alsof dat niet genoeg was, werden we verplicht tot reizen per business class, heen en terug. Toen Marcella aangaf dat ze dat teveel van het goede vond werd ze gelijk van repliek gediend: “it’s an order!” 😂. Wellgear, echt fantastisch, hartelijk dank hiervoor!! Van de KLM ontving Thomas nog een mooi schaalmodel en van de tantes kregen we gisteren een mooie box met spulletjes om ons tijdens de reis niet hoeven te vervelen.

Vanavond reizen we naar Schiphol en overnachten daar in een hotel. De volgende dag kunnen we dan rustig aan doen en vliegen we rond 13.30 uur naar New York. In New York vervolgens de overstap naar Indianapolis. We hebben dan de donderdag om de stad wat te verkennen en vrijdag en zaterdag zijn we op de baan. Daar gaan we Rinus dan naar de overwinning schreeuwen, in Abu Dhabi hebben we al laten zien dat we dat heel goed kunnen 🤣. Een gunstig voorteken is dat Rinus deze race vorig jaar won.

Zondag vervolgens weer bijkomen en weer iets in de stad doen en de maandag erop via Detroit weer naar Amsterdam. Dan hebben we een week om bij te komen voor het volgende avontuur: De Alp d’HuZes in Frankrijk. Wordt vervolgd natuurlijk 👍…