Kutdagen. Afbouwen pijnbestrijding.

Vrijdag 24-1-2020    Marnix

Hallo allemaal.
Wederom een kleine update. De afgelopen dagen waren in mineur😥. De “bekabeling” waar Thomas aan hangt en het in bed liggen begon zijn tol te eisen. Vooral de blaaskatheter zorgt voor voortdurend ongemak. Het maakte hem down en verdrietig, zondermeer genoeg voor een “vreselijke rotdag” kraal aan de kanjerketting.

Het leed werd gelukkig verzacht door bezoek van Sanne, Chris, Robin, Ria, Roel en Esther. Omdat we met z’n tweeën bij Thomas zijn kunnen we af en toe afzonderlijk even weg, zoals sporten, of op een knaloranje KiKa fiets rondtoeren😅. Het Máxima Centrum ligt wat dat betreft op een prachtige locatie.

Gisteravond werd door de orthopeed het drukverband om zijn been verwijderd voor inspectie van de wond. Deze zag er gelukkig erg rustig uit. Na het uitmasseren van wondvocht werd het been weer ingepakt. Een prettig vooruitzicht was dat de volgende ochtend om 6 uur de morfine via het infuus in de rug (epiduraal) stop zou worden gezet om te bepalen of deze nog noodzakelijk was. Aldus geschiedde vanochtend.

’s Middags werd het stopzetten door de pijnconsulent geëvalueerd. Geen opgekomen pijn gelukkig, conclusie was derhalve dat de epiduraal verwijderd mocht worden. Pijnbestrijding geschiedt nu alleen nog via de poortkatheter. Dit kan Thomas met een pompje en een druk op de knop zelf regelen als het nodig is.

Vanwege deze medicatie blijft de ECG en zuurstofmeting nog wel op hem aangesloten. Omdat de epiduraal verwijderd is en Thomas daarmee ook de controle over de blaas terug heeft, mocht ook de blaaskatheter verwijderd worden. Daar zag hij al de hele dag tegenop. Het was een kortstondig maar toch pijnlijk moment.

Omdat de wondvochtproductie inmiddels ook erg laag was geworden mocht ook deze drain verwijderd worden. Drie lijnen verwijderd, een productieve dag wat dat betreft! Daarna werd nog een röntgenfoto van de prothese gemaakt. Hiervoor kwam de radioloog met een mobiel apparaat langs. De prothese bleek gelukkig keurig op zijn plek te zitten. 

Tot slot kwam onze zeer gewaardeerde fysiotherapeut Peter nog langs om een begin te maken met mobiliseren. Op dit moment bestaat dat uit het verstellen van het bed, zodat Thomas, na 5 dagen horizontaal liggen, weer wat rechtop komt te zitten. Verder gaat Thomas dit weekend oefeningetjes doen met het buigen van zijn voet en het voorzichtig strekken van zijn knie. Deze zit, na 5 maanden immobilisatie, op slot en is erg pijnlijk om te bewegen. 

Na het weekend wordt er naar toe gewerkt om hem uiteindelijk op de rand van het bed te krijgen. En zo gaat Thomas met hele kleine stapjes vooruit. Nu hij verlost is van 3 lijnen zijn het goede humeur en de praatjes gelukkig ook weer terug😀.

Maandag bespreken we met de oncoloog de 3e fase van kuren en bestralen die waarschijnlijk na volgende week van start gaat. Maar daarover later meer, nu eerst Thomas op de been krijgen, en ijs en weder dienende rijden we dan in de loop van volgende week weer naar huis. Een gipsbeen armer en een paar krukken rijker….

‘don’t worry about a thing, cause every little thing is gonna be alright’