F1 Spa Francorchamps en kuren

Woensdag 1 september 2021 Marnix

Hallo volgers.
Zoals in de vorige blog vermeld bezocht ik afgelopen weekend met Thomas de Formule 1 Grand Prix van België in Francorchamps. Als onderdeel van zijn bucketlist. Aansluitend zou dan op maandag de 2e gift van de chemokuur volgen. En maandagavond zouden we dan ‘moe maar voldaan weer thuis’ moeten zijn. Thuis en moe klopte, maar waarom het ‘voldaan’ beter had gekund zal voor iedereen die de race gevolgd heeft inmiddels wel duidelijk zijn 😌.

Het was echter niet het hele weekend kommer en kwel. De vrijdag hebben we de hele dag in de Paddock club van Red Bull doorgebracht. Het was geen sinecure om met de rolstoel de ingang van het complex te vinden. Pas na anderhalf uur zoeken en heen en weer gestuurd worden, hellinkjes op en hellinkjes af, kwamen we uiteindelijk redelijk doorweekt aan in de paddock club. De paddock club was een mooie ervaring, het zit recht boven de pitbox van Red Bull, daar zaten we dus met de neus bovenop. En met Thomas had ik een deskundige gids bij me 😊.

Toevalligerwijs liepen we aan het eind van de middag één van de Red Bull dames tegen het lijf waar we ook email contact mee hebben voor de factory tour in de fabriek in Milton Keynes. Toen we vertrokken kwam ze nog met een door Max en Pérez gesigneerde pet aan, dat was natuurlijk een geweldig aandenken! De dag werd besloten met een rondtoer over het circuit op open vrachtwagens. Om veiligheidsredenen werd er voor Thomas een aparte busje geregeld. Dat was ideaal want het ging regenen en onze chauffeur bleek een professionele coureur te zijn en wist van alles over zijn vak en het circuit te vertellen. Twee profs bij elkaar 😀. Uiteindelijk weer naar de auto gelopen, waarbij we onderweg nog getrakteerd werden op een flinke hoosbui, zodat we tot op de draad doorweekt uiteindelijk weer in de auto zaten.

Daarna terug naar het hotel in Stein, van waaruit we de zaterdag en zondag met een bus naar het circuit vertrokken. Dit waren twee intensieve dagen: ’s Avonds laat terug en in bed, de wekker om zes uur op zaterdag en kwart over vijf op zondag. Om bij onze tribune op de heuvel te komen moest ik Thomas nog een erg steile helling opduwen, daar ben ik wel wat calorieën kwijtgeraakt 😅. De zaterdag is nog redelijk verlopen alhoewel het niet warmer dan 13 graden was, waaide en regelmatig regende. Het was kleumen geblazen. Maar goed, er waren ook droge momenten, en het dagprogramma kon worden afgewerkt met een mooie pole voor Max als hoogtepunt.

Maar de zondag draaide uit op een deceptie. Het was mistig en regende en waaide onophoudelijk, dan weer hard dan weer zacht. We zaten er al rond half 9. Thomas had 6 lagen kleding aan (inclusief mijn trui en mijn jas over onze benen 😕), maar we bleven koud. Nog een geluk dat we overdekt zaten, de buitenzitters waren er beroerder aan toe. Eindelijk was het dan 15 uur maar de start werd continue uitgesteld. Bovendien werd het risico dat wij moesten vertrekken tijdens of vóór de wedstrijd steeds groter in verband met de uiterlijke vertrektijd van de bussen om 19 uur. Dat had met de wettelijke rusttijden van de diensten van de chauffeurs te maken naar het schijnt.

En juist toen de start voor18.17 uur werd aangekondigd, moesten wij vertrekken om op tijd bij de bussen te zijn. Belabberder timing kon niet 😥. Uiteindelijk besloten we om te blijven, we zouden wel zien hoe we weer in Stein terecht zouden komen💪. Het zou ook wat zijn om juist dan te vertrekken. Maar vlak na ons kloeke besluit kregen we bericht van de buschauffeur dat ze van de politie niet eerder dan 19.45 uur mochten vertrekken. Een flinke opluchting natuurlijk, die echter 5 minuten later al weer de kop werd ingedrukt toen de wedstrijd na twee rondjes achter de safety car definitief afgeblazen werd. Het was ook wel te verwachten. Iedereen droop gedesillusioneerd af, Max als uitgeroepen winnaar ten spijt.

Eénmaal terug in Stein stapten we in de auto en reden we weer noordwaarts richting Zeist, waar we een hotel hadden geboekt. Gelukkig konden we de volgende ochtend uitslapen want we hoefden pas rond 13 uur in het Máxima Centrum te zijn. Ook daar ging het niet soepel: Liep de PICC lijn vorige week al stroef, ditmaal zat hij volledig geblokkeerd. Er werd daarom eerst een röntgenfoto gemaakt om te kijken of de lijn nog goed zat. Dat bleek het geval, waarna er beetje bij beetje Alteplase ingespoten werd om de zaak los te weken. Na een uur bleek de lijn gelukkig weer goed te lopen, mogelijk was de antibiotica die er over heeft gelopen debet aan de blokkade.

Voorafgaand aan het inlopen van de kuur hadden we een gesprek met één van de studie artsen. Die legde uit dat er een studie loopt waar Thomas mogelijk voor in aanmerking komt, mocht de huidige kuur geen effect hebben. Deze studie behelst ook weer twee types chemo. De arts moet dit nog overleggen met het internationale studieteam, het kan ook zijn dat het niet zinvol geacht wordt. Rond 19 uur waren de chemo’s ingelopen en ’s avonds rond 21 uur rolden we thuis de inrit op, moe en inmiddels wel weer in staat om op de leuke ervaringen terug te kijken.

Het effect van de huidige kuur wordt over twee weken weer gemeten door middel van een echo. Als de groei niet afgeremd is wordt de huidige kuur afgebroken en zullen we inmiddels wel weten of de studiekuur dan gegeven gaat worden. Als de studiekuur niet zinvol blijkt, dan zou immuuntherapie een optie zijn, maar een eventueel effect schijnt zich pas na enige maanden te openbaren en waarvan de resultaten voor dit type tumor niet zo gunstig zijn. We gaan het allemaal wel weer zien. Voorlopig leven we op de korte termijn, voelt Thomas zich goed en zijn we volop bezig met de bucketlist. We lijken wel een organisatiebureau soms 😀, Thomas gaat de komende periode nog van alles doen.

Om te beginnen volgt er een herkansing om een F1 Grand Prix bij te wonen: Morgenavond vertrekt hij met Marcella naar Zandvoort, waar ze vrijdag te gast zijn in de paddock van Aston Martin (dankzij een connectie via een ex-collega van Marcella uit onze Cambridge periode). En daarna de zaterdag en zondag op de tribune! Dit had nog de nodige haken en ogen, maar uiteindelijk is het nog goed gekomen. Met dank aan onze lieve vrienden en kennissen die zich hebben ingespannen!

En het weer wordt perfect, Marcella en Thomas gaan vast een andere Grand Prix meemaken dan wij het afgelopen weekend. Maar zoals ik in de vorige blog al schreef, verschil moet er zijn….