Een onbedoeld drukke week

Donderdag 28-11-2019 Marnix

Hallo beste volgers.
Aanstaande maandag start de 5e kuur, vooropgesteld dat hij zich kwalificeert; het bloed moet nog wel geprikt worden. Het einde van de eerste fase begint in zicht te komen: Tussen Kerst en Oud & Nieuw is de 6e en laatste kuur, daarna volgt ergens in januari de operatie. Thomas voelt zich goed, en het ‘inregelen’ thuis van de medicatie na de 4e kuur ging redelijk vlot.

De ‘blarenpleister’ (een zogenaamd hydrocolloid verband) die de chirurg op de drukwond had geplaatst was half opgelost, het zag er niet fris uit. De huisarts heeft deze vrijdag verwijderd, en tot onze verbazing was de wond eronder zo goed als genezen! Daar zijn we natuurlijk erg blij mee want de huid moet, zoals al eerder gezegd, rustig zijn voor de operatie in januari.

Verder komt hij weer goed aan, zo goed zelfs dat de diëtist voorstelde om de sondevoeding terug te regelen om te voorkomen dat de gipsbroek gaat knellen. Omdat hij zich nu een stuk gemakkelijker redt in zijn gipsbroek en pijnvrij is, hebben we geprobeerd hem voor in de auto te manoeuvreren, en dat ging redelijk vlot. Dat maakt alles een stukje flexibeler. Lekker rondgereden, natuurlijk moest de route langs de McDonalds gaan😀. En afgelopen weekend zijn we met z’n allen naar Wildlands geweest, lekker om weer met elkaar op pad te gaan.

Deze week hebben we het, onbedoeld, redelijk druk gehad. Maandag moesten we ons melden voor de MRI scan en de PET- en CT scan voor de 2e beeldvorming. Om 5 uur uit bed en met de auto naar het Máxima Centrum. Tijdens het wachten ontmoette hij zijn favoriete pedagogisch medewerker Jop nog, die, zoals eerder al vermeld, helaas voor Thomas niet meer in het Máxima Centrum werkt.

De beeldvorming begint altijd met het aanprikken van de poortkatheter omdat hierlangs de radioactieve contrastvloeistof voor de PET scan wordt ingespoten. Thomas heeft graag dat de huid verdooft wordt voordat het aanprikken plaatsvindt. Daarom hadden we ’s ochtends voor vertrek al Emla zalf aangebracht, dit is een verdovende zalf die de huid na een paar uur verdoofd. De vorige keer waren we dit vergeten, we moesten toen anderhalf uur wachten voordat het aanprikken plaats kon vinden. We prezen onszelf dat we hier nu wel aan gedacht hadden.

Maar die trots was rond 11 uur al  weer verdwenen toen bleek dat we de sondevoeding niet uitgezet hadden: Voor de PET scan moet Thomas nuchter zijn, anders licht het beeld van de scan op als een kerstboom. Omdat aanstaande maandag de volgende kuur begint moest deze scan deze week wel uitgevoerd worden. Dus toog Marcella woensdag met Thomas wederom naar Utrecht om deze scan alsnog uit te voeren. Dat ging allemaal van een leien dakje. Eenmaal thuis echter, bleek dat de poortkatheter niet doorgespoeld was met heparine.

Omdat Thomas de poortkatheter graag tot maandag aangeprikt wil houden is dat wel noodzakelijk, de heparine is bedoeld om bloedstolsels in de poortkatheter tegen te gaan. Dus via het Máxima Centrum het UMCG ingeschakeld waar we de heparine nog op konden halen. Gelukkig was tante Silvia nog op haar werk in het UMCG en kon het meenemen, dat scheelde weer een rit👍.

Dezelfde avond kon de thuiszorg de poortkatheter hiermee doorspoelen, waarmee de 2e beeldvorming eindelijk was afgerond. Aanstaande maandag gaan we de resultaten horen en start zoals gezegd de 5e kuur, daarover meer volgende week.

Prettig weekend alvast allemaal!