Een moedig besluit

Zaterdag 11 juni 2022 door Marnix

Beste medelevers.
Afgelopen dinsdag meldden Thomas en ik ons weer in het Máxima centrum. Er werd eerst nog, als afsluitend onderdeel van één van de studiekuren, een hartfilmpje gemaakt. Voorts was deze dag bedoeld als start voor de tweede chemokuur. Maar, en Thomas had het naar ons toe al vaker aangegeven, hij zag een volgende kuur niet meer zitten.

Hij heeft er meer last van dan eerder en de bijwerkingen wegen voor hem niet meer op tegen de, waarschijnlijk minimale, winst. In het gesprek met de oncoloog kwam onze dappere strijder ❤ niet op zijn besluit terug. En daarmee ligt een periode van 3 jaar met chemobehandelingen nu definitief achter ons. Een emotioneel gesprek 😢, ook voor onze geweldige oncoloog .

Toen we aan het begin van de middag weer terug wilden rijden ging Thomas nog even naar het toilet. Toen hij er weer uitkwam bleek hij zijn sonde weer uitgespuugd te hebben 🙁. Hij wilde, begrijpelijk, de sonde die middag niet meer in het Máxima laten plaatsen. De reis ging dus weer richting de Smilde.

Gelukkig hadden we al wel tijdens het gesprek met de oncoloog aangegeven dat we graag wilden dat de Thuiszorg de sonde met een roesje mag plaatsen. De Thuiszorg mag en kan dat, maar de artsen van het Máxima wilden dit tot nu toe alleen in het ziekenhuis laten doen, zodat Thomas gemonitord kon worden. Thomas´ welzijn weegt nu echter zwaarder dan het risico van een roesje.

Tot nu toe is het altijd goed gegaan, alhoewel dat natuurlijk geen garantie is. Onze oncoloog was het hier ook mee eens, zodat de Thuiszorg de volgende dag al op de stoep stond om een nieuwe sonde onder een roesje te plaatsen. Dat maakt het leven weer een stukje gemakkelijker voor Thomas; geen rit meer naar het UMCG als de sonde weer op stap gaat 😅.

Voorts is er kennis gemaakt met het Comfort team. Dit team zorgt er samen met het Pijnteam voor dat Thomas zich zo prettig mogelijk blijft voelen. Vanwege de afstand naar Utrecht zal dit worden overgedragen naar het UMCG, een stuk praktischer natuurlijk.

Deze dagen staan voor Thomas vooral in het teken van pijnonderdrukking. Deze steekt voortdurend de kop op: Dan weer in de rug, dan weer de heup, het been of de buik. Met oxycodon giften wordt dit weliswaar steeds weer onderdrukt maar het haalt ook de energie uit Thomas.

Met het beëindigen van de chemotherapie zijn echter niet alle opties uitgespeeld: Maandag reizen we weer af naar het UMCG, waar Thomas weer een CT scan zal ondergaan. Hij zal dan ook worden gezien door een neuroloog, oncoloog, radioloog en uroloog. En waarschijnlijk mis ik nog wel een ‘loog’: Een hoop ‘logen’ moet Thomas weer gedogen 😅.

Het plan is om gericht te bestralen op locaties waar uitzaaiingen mogelijk voor pijn zorgen. Door het krimpen zal de pijn dan verdwijnen of afnemen, is de gedachte. Ook andere kleine chirurgische ingrepen zijn niet uitgesloten om lichamelijke ongemakken zoveel mogelijk te beperken.

We hopen dat dit plan Thomas weer voor een hele tijd lucht en nieuwe energie geeft, want we zijn alweer aan het broeden op een nieuwe actie. De berg is weliswaar bedwongen maar kanker nog lang niet. We gaan hier onverdroten mee door, voor Thomas weer iets om naar uit te kijken. Stay tuned!