De operatie. Tumor resectie en plaatsing van de prothese.

Maandag 20-1-2020     Marnix

Hallo allemaal!
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: De operatie is geslaagd, het gaat goed met Thomas! Een belangrijke mijlpaal waar we met z’n allen, Thomas voorop, 5 maanden naar toe hebben geleefd. De tumor is verwijderd en de prothese is geplaatst. Natuurlijk nog maar een eerste stap naar herstel, maar hij is gezet!

Gisteren vertrokken we rond half een richting Utrecht. De poortkatheter was op verzoek van Thomas nog blijven zitten van het bezoek van afgelopen donderdag. Dat scheelde weer opnieuw aanprikken. Na opname werd wat bloed afgenomen voor kwalificatie voor de operatie. Na de gebruikelijke controles was Thomas klaar. We zijn wat gaan sporten in de sportzaal en wat rond gaan lopen. Na het avondeten op de kamer gezeten en wat gelezen en TV gekeken. Thomas was zoals gebruikelijk op z’n telefoon bezig. Zijn humeur was prima en als je aan hem vroeg of hij er niet tegenop zag dan antwoordde hij dat hij wel wat zenuwachtig was.

Maar eigenlijk haalde hij zijn schouders op. We staan er echt versteld van hoe hij het op zich af laat komen, alsof het om een afspraak bij de kapper gaat!  De volgende ochtend rond 7 uur gewekt, de operatie stond om 8 uur gepland. Na een kleine vertraging ging het dan om 08.30 uur toch echt gebeuren. Thomas had geloot wie van ons met hem mee mocht naar de OK. Die eer viel Marcella te beurt. Als het zou mogen waren we allebei meegegaan natuurlijk, maar het had ook een voordeel want ik ga er niet aan wennen om hem weg te zien zakken😥.  Maar bij Thomas geen spoortje te bekennen van angst of nervositeit, onze superheld!!! 

Toen kwam het Grote Wachten. De verwachting was dat de operatie zo’n 6 tot 7 uur kon duren. We zijn daarom na het ontbijt in de omgeving gaan kijken. Omdat we voor ons Alpe d’HuZes avontuur allebei nog een nieuwe helm nodig hadden zijn we naar een fietsenzaak in Zeist gereden, één van de weinige die maandagochtend open was. We hadden ons oog op een helm laten vallen en toen de winkelier ons hielp en Alpe d’HuZes ter sprake kwam, kregen we de helmen subiet cadeau: Zijn zoon was net genezen verklaard van kanker, hij had de Alpe d’HuZes zelf al 4x gefietst.

We merken hoe zo’n ervaring direct een band schept met lotgenoten. Een ervaring en twee helmen rijker verlieten we de winkel en hebben vervolgens nog wat winkels in De Bilt bezocht. Rond 13 uur werd het tijd om toch maar weer naar het Máxima te gaan, er zat toen zo’n 5 uur op. ’s Middags rond half 4 kwam zus Sanne met vriend Chris langs. In de hal koffie gedronken, waar op dat moment, rond 16 uur, de orthopeed belde dat de operatie klaar en geslaagd was. 

Omdat de prothese instabiel bleek na plaatsing (de kop kon makkelijk uit de natuurlijke kom), is besloten om ook meteen de metalen kom in het bekken te plaatsen. Deze zou anders pas tijdens het plaatsen van de definitieve prothese over een aantal jaren geplaatst worden. Tijdens de operatie ontstonden er ook ademhalingsproblemen. Mogelijk een spasme van de long volgens de anesthesist.

We moesten derhalve nog enige tijd wachten voordat we Thomas op de Intensive Care mochten bezoeken. Dat was rond half zes. Thomas was toen al weer wakker en van de beademing af. Tot onze grote verbazing was hij goed monter en helder, in tegenstelling tot eerdere kleinere operaties. Op Thomas’ uitdrukkelijke verzoek had de orthopeed tijdens de operatie een foto gemaakt van de verwijderde tumor, die wilde hij gelijk zien😄. 

Vanavond zitten we afwisselend bij hem, morgenochtend mag hij weer naar de kamer in het Máxima. Als alles zonder complicaties verloopt mag hij over 5 dagen uit bed en op krukken leren lopen, zonder daarbij het geopereerde been te belasten. We gaan dan ook leren hoe we thuis de groeiprothese moeten bedienen. Als dat allemaal goed gaat mogen we weer richting Smilde, hopelijk is dat in of na het volgende weekend. We gaan het afwachten, eerst maar bijkomen van de operatie.

Thomas we zijn supertrots op jou, onze bikkel die het allemaal zo rustig op zich af laat komen!!!