Aansterken en overgeven

Dinsdag 11-8-2020   Marcella

Beste volgers.
We zijn alweer een week verder sinds de vorige update. Marnix was tot en met zondagochtend bij Thomas in Utrecht. Ze hebben veel gewandeld samen buiten, 2x per dag oefeningen gedaan en verder veel potjes gekaart. Thomas voelde zich ok. Zo ok dat we ons wel eens afvroegen, wat doen we hier??
Maar vrijdagmiddag na het sporten kreeg Thomas braakneigingen en op de terugweg naar zijn kamer halverwege de gang hield hij het niet meer binnen. Gelukkig zijn ze hier wel wat gewend….

Dit luidde eigenlijk het begin van de dip in, en de dagen hierna werden het overgeven en andere lichamelijke ongemakken alleen maar erger. Toch voelt hij zich er niet heel misselijk of ziek bij. Wel begon hij permanent last van zijn keel te krijgen bij het slikken.cUit voorzorg kreeg hij daarom zaterdag wat lichter verteerbaarder voedsel via de sonde en ook extra vocht. Helaas houdt dat wel in dat hij weer dag en nacht ‘aan de paal’ vastzit. Dus een rondje buitenlopen zit er even niet meer in. Bovendien moesten we vanaf dat moment zijn vochtbalans bij gaan houden. We moeten alles meten wat er in- en uitgaat, en dat is best een uitdaging.

Marnix had Thomas zondag een pyjama dag beloofd, even niets doen, en zo gebeurde. Gisterochtend werd er weer bloed geprikt en waren zijn bloedwaarden zo laag geworden dat hij nu echt in aplasie is, ofwel in de dip. Toch zag je dat nog niet echt aan hem. En het standaard antwoord van Thomas als je vraagt hoe het gaat is ook: ‘’Wel goed hoor”.

Eind van de ochtend kreeg hij nog bezoek, wat heel gezellig was en waar Thomas nog best energie voor had, maar halverwege de middag kwam de man met de hamer. Nadat hij naar de sportzaal was geweest om nog wat te oefenen en weer op zijn kamer was, ging het eigenlijk heel snel achteruit met hem. Veel overgeven, veel slapen, heel moe zijn, veel pijn in zijn keel hebben en totaal geen energie meer.

Vandaag van hetzelfde laken een pak: Wakker worden en direct alles eruit gooien. Inclusief de sonde dit keer, maar die moest vandaag toch vervangen worden. Aangezien er net als gisteren wat bloed bij zat, werd er besloten om hem vandaag trombocyten toe te dienen. Voor pijnbestrijding krijgt hij al Tramadol en paracetamol en daar werd vandaag ook nog morfine aan toegevoegd.

Kortom, wat men ons van tevoren al verteld had, is nu echt werkelijkheid geworden. En toch blijft Thomas ‘wel goed hoor‘ zeggen als je vraagt hoe het gaat….
En nu is het afwachten hoe lang de dip duurt, wanneer hij hier uit klimt en weer goed genoeg is om naar huis te gaan. Dat kan nog 4 dagen duren maar ook 2 weken. Voor Thomas dus nog even volhouden deze laatste loodjes, en zoals hij zelf zegt, ‘met de Kop d’r Veur!!’